A sincere condolences from us Filipino to the bereavement of our loving President Cory Aquino who passed away Aug 1, 2009. I may not be personally there during the hardship of our country from the tyrannical state, but I can merely experience in my entire living what she have done for us. I know a “thank you” is not enough to compensate her sacrifices, but deep within us Filipinos, our respect, our gratitude will always be with you.
Paalam po, President Cory.
Nagriring ang fone ko, 1:10am. Wala ng ibang tatawag kundi siya, si Dy. Pinatutulog ako. (pero sya hindi pa, dahil sa thesis nya na ang sabi nya dapat daw makagawa sya at least 30% dahil pasahan na sa Friday. Nagcchat ka lang yata eh!) Anu nga ba ang mayron sa buong araw na to? Wednesday, dapat may pasok ako pero nagkita kami dahil sa ginawang holiday ito dahil sa ito ang araw ng libing ni Pangulong Aquino. Ang aga ko nagising dahil sa lakas ng t.v namin, nanonood sila ng live streaming ng requiem mass ng dating pangulo. Malakas ang ulan pagkagising ko. Chek ng fone dahil ang sabi ng asawa kong mabait, eh maaga daw kami magkikita pero pasado alas dyes na eh wala pa syang text kung nagising na ba sya o ano. At syempre! Late sya! Nung paalis na sya sa kanila, dali dali naman akong naligo, kumain para naman hindi ako leyt na pagkikita naming, at dahil na din miss ko na sya. :)
Nagkita na din kami pero pinag antay nya ako. Lamig pa naman dun, mga 10-15 minutes siguro akong nkatayo dun sa kanto ng Tayuman, Abad Santos. At ayun ang dady, nka grey na jacket na feeling ko pambabae un na pinagkasya nya lang sa kanya. Haha Pumunta kami sa SM San Lazaro, tingin tingin ng printers at kung ano anong gadgets duon. Whew! Ganito ba talaga pag may IT na asawa? Sa isang mall, madalas naming pinupuntahan eh yung gadget store o kung ano mang may PC jan. Sabi nya, propesyon daw nya yun, kaya cge.. pagbigyan. Inubos namin ang lahat ng oras na magkasama. Lambingan dito, kulitan dun. Naglibot pati sa Raon, dahil sa speaker nyang gusto at ng napagod na eh nagdinner kami sa Mcdo Sta. Cruz at nag take out ng pancit sa delicious restaurant malapit sa sakayan ng Rivera na nung dumaan kami eh, nagreminisce na naman sya na nung bata daw sya, madalas syang dumaan dun. :D katulad ng sinabi nya nung huling punta naming dun.
Si dady. Ang tangi kong inspirasyon. Patuloy na nagpapasaya sa akin sa araw araw.. Maraming salamat sa oras na parating mayron ka para sakin. I value you so much, and I love you most!
Mwaah!!
Sayonara! :-h (nextime ulit)
No comments:
Post a Comment